Απολαύστε τη μεγαλύτερη ανάλυση που έχετε δει ποτέ.
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009
Φωτογραφία 17 Gigapixels
Εκπληκτική σύνθεση 2046 φωτογραφιών μεγέθους 96,5 Gigabytes.
Απολαύστε τη μεγαλύτερη ανάλυση που έχετε δει ποτέ.
Απολαύστε τη μεγαλύτερη ανάλυση που έχετε δει ποτέ.
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Το Φροντιστήριο και το Δημόσιο Σχολείο
Με αφορμή το άρθρο «Πώς οι μαθητές μας αντιλαμβάνονται τη σχολική πραγματικότητα» που αναρτήθηκε στο blog μας την Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2009 θα ήθελα να εκφράσω δημόσια κάποιες απόψεις μου που αφορούν στις συγκρίσεις, που πολλές φορές αβασάνιστα γίνονται από πολλούς, ανάμεσα στα Φροντιστήρια και στα Δημόσια Σχολεία.
Λοιπόν, ας βάλουμε κάποτε τα πράγματα στη θέση τους, και ας πάψουμε επιτέλους να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα...
Τι σχέση έχει το Φροντιστήριο με το Δημόσιο Σχολείο; Φροντιστήριο σημαίνει περιορισμένος αριθμός μαθητών, ίσης και ίδιας περίπου ικανότητας και επίδοσης ανά τμήμα, και κυρίως εθελοντική και συνειδητή φοίτηση! Δημόσιο Σχολείο σημαίνει πολύ μεγαλύτερος αριθμός μαθητών ανά τάξη, mixed ability classes- δηλαδή τάξεις με μαθητές διαφορετικών επιπέδων και στόχων, και οπωσδήποτε φοίτηση υποχρεωτική…
Οι βασικές, βέβαια, διαφορές που θέλω να επισημάνω είναι πολύ μεγαλύτερες. Σκοπός και στόχος του Φροντιστηρίου είναι, απλά, να δώσει συγκεκριμένες γνώσεις - μασημένη τροφή - που θα βοηθήσει τον υποψήφιο φοιτητή να πετύχει την είσοδό του σε κάποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Το Φροντιστήριο δεν είναι Σχολείο...Δεν παρέχει ΠΑΙΔΕΙΑ.
Ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου είναι τελείως διαφορετικός, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι...Πάνω από όλα, Σχολείο σημαίνει ΠΑΙΔΕΙΑ, -κοινωνικοποίηση, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, αλτρουισμός, πνευματική ανάταση, κριτική σκέψη, γνώσεις...- Οι γνώσεις από μόνες τους, όπως παρέχονται από τα φροντιστήρια, δεν συνιστούν ΠΑΙΔΕΙΑ αν δεν συνοδεύονται από όλες τις άλλες συνιστώσες! Το Δημόσιο Σχολείο στοχεύει στην ΠΑΙΔΕΙΑ μάλλον, παρά στη στείρα παροχή «χρηστικών» και μόνο γνώσεων, γνώσεις πολλές φορές άχρηστες ή και λαθεμένες.
Έχει αδυναμίες το Δημόσιο Σχολείο, και δεν αντιλέγει κανείς γι αυτό... Ωστόσο όταν αποφασίσουμε να το αξιοποιήσουμε σωστά, όταν θελήσουμε να του προσδώσουμε την πρέπουσα θέση και αίγλη που του αρμόζει, όταν το προσανατολίσουμε προς τον παράγοντα Άνθρωπο, τότε θα ευτυχήσουμε να έχουμε ένα Σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όλων μας, αλλά κυρίως εκείνων που το πιστεύουν και το αγαπούν! Θα είναι ο παράγοντας εκείνος που θα πλάθει χαρακτήρες, θα αφυπνίζει συνειδήσεις, θα αμφισβητεί, θα αντιμάχεται το σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, θα είναι η Αναγέννηση και όχι ο Μεσαίωνας…Αυτός είναι, κατά την άποψή μου, ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου, και έτσι θα πρέπει να τον αντιλαμβανόμαστε όλοι, κυρίως εμείς που εμπλεκόμαστε ενεργά στη λειτουργία του, εμείς που μοχθούμε ειλικρινά γi' αυτό, που καθημερινά δίνουμε μάχες κάτω από αντίξοες, πολλές φορές, συνθήκες μέσα και έξω από την τάξη για την υλοποίηση των στόχων του…
Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009
Πώς οι μαθητές μας αντιλαμβάνονται τη σχολική πραγματικότητα
Μήπως επιτέλους πρέπει όλοι μας να αφυπνιστούμε;
Αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας, περισσότερη προσοχή από τους εκπαιδευτικούς, νέα σύγχρονα σχολικά βιβλία, λιγότερη ύλη και περισσότερες εκπαιδευτικές δραστηριότητες ζητούν οι μαθητές από το υπουργείο Παιδείας και την πολιτεία. Μάλιστα, σε έρευνα που έγινε σχετικά με τις στάσεις και τις αντιλήψεις των μαθητών στα σχολεία της χώρας μας, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων περιέγραψε τα φροντιστήρια όπως θα έπρεπε να είναι τα δημόσια σχολεία! Στο ερώτημα γιατί πηγαίνουν φροντιστήρια (ένα 80% του δείγματος τα θεωρεί απαραίτητα) οι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι οι καθηγητές τους ενδιαφέρονται περισσότερο για τους μαθητές (67%), επιλέγονται λιγότερα άτομα ανά τμήμα, διατυπώνουν ευκολότερα τις απορίες τους και παίρνουν κατανοητές απαντήσεις (77%). Σε ένα ποσοστό 21% οι μαθητές απαντούν ότι, αν οι καθηγητές τους δίδασκαν σε φροντιστήρια, θα ήταν πολύ καλύτεροι στη δουλειά τους...
Στην ίδια έρευνα ένα μεγάλο ποσοστό (23%) απαντά ότι δεν θυμάται καμία ευχάριστη στιγμή στο σχολείο του στη διάρκεια της διδασκαλίας απαιτητικών μαθημάτων και ένα ποσοστό 7% βρίσκει όλες τις στιγμές στο σχολείο δυσάρεστες.
Οι μαθητές χαρακτηρίζουν τη Φυσική και τα Αρχαία από το πρωτότυπο κείμενο ως τα δυσκολότερα μαθήματα του σχολείου, συμπέρασμα στο οποίο συμφωνούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί τους. Τα Νεοελληνικά Κείμενα, η Πληροφορική και η Γλώσσα-Εκθεση κρίνονται ως τα ευκολότερα μαθήματα του σχολείου. Στην ίδια κατεύθυνση, σε ποσοστό 58% οι γονείς που απάντησαν στην έρευνα αναφέρουν ότι τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν προβλήματα στα μαθήματα Αρχαία, Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία. Την έρευνα έκανε εφέτος ο διευθυντής του 9ου Γυμνασίου Καλλιθέας δρ Νίκος Αναστασάτος και η εκπαιδευτικός κυρία Λίνα Κεχαγιά σε ένα μεγάλο δείγμα μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. «Το ποσοστό που δεν θυμόταν καμία ευχάριστη στιγμή, σε συνδυασμό με το είδος των υπόλοιπων απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διδακτική πράξη χρειάζεται όχι απλά βελτίωση αλλά σημαντικές αλλαγές» δηλώνει χαρακτηριστικά στο «Βήμα» ο κ. Αναστασάτος.
O ι δύο επιστήμονες «ακτινογράφησαν» το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στην καθημερινή λειτουργία του και κατέληξαν στα παρακάτω συμπεράσματα:
* Οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων είναι εμφανώς δυσαρεστημένοι/ες από τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων τους. Το 48% των ερωτηθέντων επιθυμεί να αλλάξουν τα βιβλία, το 44% επιθυμεί να μην εξετάζεται γραπτώς, το 66% θεωρεί ότι οι εκπαιδευτικές επισκέψεις βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση του μαθήματος και συμβάλλουν στην έγερση ενδιαφέροντος εκ μέρους των μαθητών.
* Το 40% του δείγματος απαντά ότι πήγε ή πηγαίνει φροντιστήριο σε κάποιο ή κάποια από τα μαθήματα του σχολείου του. Από τους μαθητές που δήλωσαν ότι πήγαν φροντιστήριο το 38% επιθυμεί να βελτιώσει το επίπεδό του στα Μαθηματικά, το 26% στα Αρχαία, το 26% στη Φυσική και το 10% στη Χημεία. Σε ποσοστό 62% οι μαθητές θα ήθελαν να γίνονταν φροντιστήρια στο σχολείο στα Αρχαία, το 61% στη Φυσική, το 44% στα Μαθηματικά και το 36% στη Χημεία. Πάντως οι μαθητές απαντούν ότι το φροντιστήριο τους βοηθάει για τους εξής λόγους: το 75% επειδή ήταν λιγότεροι οι μαθητές, το 67% επειδή οι καθηγητές ενδιαφέρονταν περισσότερο γι΄ αυτούς, το 77% επειδή διετύπωναν ευκολότερα τις απορίες τους, το 76% επειδή δεν είχαν το άγχος της βαθμολογίας, το 77% επειδή το φροντιστήριο ήταν συνεπέστερο και προσεκτικότερο συγκριτικά με το σχολείο.
* Το προφίλ του καθηγητή που θα ήθελαν οι μαθητές είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο που συναντούν στα σχολεία τους. Το 66% του δείγματος επιθυμεί να εξηγεί ο εκπαιδευτικός το μάθημα περισσότερο, το 59% επιθυμεί να είναι μικρότερη η ύλη, το 71% επιθυμεί να γίνεται η δουλειά στο σχολείο και όχι στο σπίτι, το 64% επιθυμεί να δίδονται πρωτοβουλίες στους μαθητές και να υπάρχει συνεργασία με τους συμμαθητές τους.
* Η Φυσική και τα Αρχαία από πρωτότυπο θεωρούνται τα δυσκολότερα μαθήματα και τα Νεοελληνικά Κείμενα, η Πληροφορική και η Γλώσσα-Εκθεση τα ευκολότερα. Οι μαθητές ορίζουν τον βαθμό δυσκολίας των διδασκόμενων μαθημάτων (δύσκολο - πολύ δύσκολο) σε ποσοστό 44% τα Αρχαία από πρωτότυπο, 26% τα Αρχαία από μετάφραση, 12% την Ιστορία, 8% τη Γλώσσα-Εκθεση, 20% τα Μαθηματικά, 48% τη Φυσική και 35% τη Χημεία. Μόλις το 4% θεωρεί δύσκολη την Πληροφορική, ενώ κανείς δεν δηλώνει ότι υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας στα Νεοελληνικά Κείμενα.
* Στην ερώτηση «να θυμηθούν μια ευχάριστη στιγμή την προηγούμενη χρονιά σε ένα μάθημα που θεωρούν δύσκολο» το 33% απαντά ότι αυτή ήταν όταν απάντησε ή έγραψε σωστά σε κάποιο μάθημα, το 22% θυμάται στιγμές όπου υπήρχε συζήτηση και ευχάριστη ατμόσφαιρα στην τάξη, το 7% όταν υπήρχε κάποιο κενό στο μάθημα, το 2% όταν άλλαξαν κάποιον καθηγητή και 1% στις ομαδικές εργασίες όπου απάντησαν σωστά μόνο αυτοί σε ερωτήματα που τέθηκαν. Ενα ποσοστό 23% απαντά ότι δεν υπήρξε καμία τέτοια στιγμή. «Το ποσοστό που δεν θυμόταν καμία ευχάριστη στιγμή, σε συνδυασμό με το είδος των υπόλοιπων απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διδακτική πράξη χρειάζεται όχι απλά βελτίωση αλλά σημαντικές αλλαγές» δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Αναστασάτος.
* Στην ερώτηση «να θυμηθούν μια δυσάρεστη στιγμή την προηγούμενη χρονιά σε ένα μάθημα που θεωρούν ως δυσκολότερο» το 56% απαντά ότι αυτό έγινε όταν δεν απάντησε σωστά σε κάποια ερώτηση ή διαγώνισμα, ένα 5% θυμάται άσχημη συμπεριφορά καθηγητή ή αποβολή, το 7% βρίσκει όλες τις στιγμές άσχημες, ενώ το 23% δεν απαντά.
Πηγή Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
Αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας, περισσότερη προσοχή από τους εκπαιδευτικούς, νέα σύγχρονα σχολικά βιβλία, λιγότερη ύλη και περισσότερες εκπαιδευτικές δραστηριότητες ζητούν οι μαθητές από το υπουργείο Παιδείας και την πολιτεία. Μάλιστα, σε έρευνα που έγινε σχετικά με τις στάσεις και τις αντιλήψεις των μαθητών στα σχολεία της χώρας μας, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων περιέγραψε τα φροντιστήρια όπως θα έπρεπε να είναι τα δημόσια σχολεία! Στο ερώτημα γιατί πηγαίνουν φροντιστήρια (ένα 80% του δείγματος τα θεωρεί απαραίτητα) οι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι οι καθηγητές τους ενδιαφέρονται περισσότερο για τους μαθητές (67%), επιλέγονται λιγότερα άτομα ανά τμήμα, διατυπώνουν ευκολότερα τις απορίες τους και παίρνουν κατανοητές απαντήσεις (77%). Σε ένα ποσοστό 21% οι μαθητές απαντούν ότι, αν οι καθηγητές τους δίδασκαν σε φροντιστήρια, θα ήταν πολύ καλύτεροι στη δουλειά τους...
Στην ίδια έρευνα ένα μεγάλο ποσοστό (23%) απαντά ότι δεν θυμάται καμία ευχάριστη στιγμή στο σχολείο του στη διάρκεια της διδασκαλίας απαιτητικών μαθημάτων και ένα ποσοστό 7% βρίσκει όλες τις στιγμές στο σχολείο δυσάρεστες.
Οι μαθητές χαρακτηρίζουν τη Φυσική και τα Αρχαία από το πρωτότυπο κείμενο ως τα δυσκολότερα μαθήματα του σχολείου, συμπέρασμα στο οποίο συμφωνούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί τους. Τα Νεοελληνικά Κείμενα, η Πληροφορική και η Γλώσσα-Εκθεση κρίνονται ως τα ευκολότερα μαθήματα του σχολείου. Στην ίδια κατεύθυνση, σε ποσοστό 58% οι γονείς που απάντησαν στην έρευνα αναφέρουν ότι τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν προβλήματα στα μαθήματα Αρχαία, Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία. Την έρευνα έκανε εφέτος ο διευθυντής του 9ου Γυμνασίου Καλλιθέας δρ Νίκος Αναστασάτος και η εκπαιδευτικός κυρία Λίνα Κεχαγιά σε ένα μεγάλο δείγμα μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών. «Το ποσοστό που δεν θυμόταν καμία ευχάριστη στιγμή, σε συνδυασμό με το είδος των υπόλοιπων απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διδακτική πράξη χρειάζεται όχι απλά βελτίωση αλλά σημαντικές αλλαγές» δηλώνει χαρακτηριστικά στο «Βήμα» ο κ. Αναστασάτος.
O ι δύο επιστήμονες «ακτινογράφησαν» το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στην καθημερινή λειτουργία του και κατέληξαν στα παρακάτω συμπεράσματα:
* Οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων είναι εμφανώς δυσαρεστημένοι/ες από τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων τους. Το 48% των ερωτηθέντων επιθυμεί να αλλάξουν τα βιβλία, το 44% επιθυμεί να μην εξετάζεται γραπτώς, το 66% θεωρεί ότι οι εκπαιδευτικές επισκέψεις βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση του μαθήματος και συμβάλλουν στην έγερση ενδιαφέροντος εκ μέρους των μαθητών.
* Το 40% του δείγματος απαντά ότι πήγε ή πηγαίνει φροντιστήριο σε κάποιο ή κάποια από τα μαθήματα του σχολείου του. Από τους μαθητές που δήλωσαν ότι πήγαν φροντιστήριο το 38% επιθυμεί να βελτιώσει το επίπεδό του στα Μαθηματικά, το 26% στα Αρχαία, το 26% στη Φυσική και το 10% στη Χημεία. Σε ποσοστό 62% οι μαθητές θα ήθελαν να γίνονταν φροντιστήρια στο σχολείο στα Αρχαία, το 61% στη Φυσική, το 44% στα Μαθηματικά και το 36% στη Χημεία. Πάντως οι μαθητές απαντούν ότι το φροντιστήριο τους βοηθάει για τους εξής λόγους: το 75% επειδή ήταν λιγότεροι οι μαθητές, το 67% επειδή οι καθηγητές ενδιαφέρονταν περισσότερο γι΄ αυτούς, το 77% επειδή διετύπωναν ευκολότερα τις απορίες τους, το 76% επειδή δεν είχαν το άγχος της βαθμολογίας, το 77% επειδή το φροντιστήριο ήταν συνεπέστερο και προσεκτικότερο συγκριτικά με το σχολείο.
* Το προφίλ του καθηγητή που θα ήθελαν οι μαθητές είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο που συναντούν στα σχολεία τους. Το 66% του δείγματος επιθυμεί να εξηγεί ο εκπαιδευτικός το μάθημα περισσότερο, το 59% επιθυμεί να είναι μικρότερη η ύλη, το 71% επιθυμεί να γίνεται η δουλειά στο σχολείο και όχι στο σπίτι, το 64% επιθυμεί να δίδονται πρωτοβουλίες στους μαθητές και να υπάρχει συνεργασία με τους συμμαθητές τους.
* Η Φυσική και τα Αρχαία από πρωτότυπο θεωρούνται τα δυσκολότερα μαθήματα και τα Νεοελληνικά Κείμενα, η Πληροφορική και η Γλώσσα-Εκθεση τα ευκολότερα. Οι μαθητές ορίζουν τον βαθμό δυσκολίας των διδασκόμενων μαθημάτων (δύσκολο - πολύ δύσκολο) σε ποσοστό 44% τα Αρχαία από πρωτότυπο, 26% τα Αρχαία από μετάφραση, 12% την Ιστορία, 8% τη Γλώσσα-Εκθεση, 20% τα Μαθηματικά, 48% τη Φυσική και 35% τη Χημεία. Μόλις το 4% θεωρεί δύσκολη την Πληροφορική, ενώ κανείς δεν δηλώνει ότι υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας στα Νεοελληνικά Κείμενα.
* Στην ερώτηση «να θυμηθούν μια ευχάριστη στιγμή την προηγούμενη χρονιά σε ένα μάθημα που θεωρούν δύσκολο» το 33% απαντά ότι αυτή ήταν όταν απάντησε ή έγραψε σωστά σε κάποιο μάθημα, το 22% θυμάται στιγμές όπου υπήρχε συζήτηση και ευχάριστη ατμόσφαιρα στην τάξη, το 7% όταν υπήρχε κάποιο κενό στο μάθημα, το 2% όταν άλλαξαν κάποιον καθηγητή και 1% στις ομαδικές εργασίες όπου απάντησαν σωστά μόνο αυτοί σε ερωτήματα που τέθηκαν. Ενα ποσοστό 23% απαντά ότι δεν υπήρξε καμία τέτοια στιγμή. «Το ποσοστό που δεν θυμόταν καμία ευχάριστη στιγμή, σε συνδυασμό με το είδος των υπόλοιπων απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διδακτική πράξη χρειάζεται όχι απλά βελτίωση αλλά σημαντικές αλλαγές» δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Αναστασάτος.
* Στην ερώτηση «να θυμηθούν μια δυσάρεστη στιγμή την προηγούμενη χρονιά σε ένα μάθημα που θεωρούν ως δυσκολότερο» το 56% απαντά ότι αυτό έγινε όταν δεν απάντησε σωστά σε κάποια ερώτηση ή διαγώνισμα, ένα 5% θυμάται άσχημη συμπεριφορά καθηγητή ή αποβολή, το 7% βρίσκει όλες τις στιγμές άσχημες, ενώ το 23% δεν απαντά.
Πηγή Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009
Το σπίτι μας
Καταπληκτική ταινία του Yann Athus-Bertrand με θέμα το σπίτι μας. Τη γη όπως δεν την έχετε δει ποτέ. Αξίζει να αφιερώσετε μία ώρα και τριαντατρία λεπτά από τις εικοσιτέσσερις της μέρας για να δείτε αυτό το αριστούργημα.
http://www.youtube.com/watch?v=jqxENMKaeCU&feature=featured
Εκπληκτικές όψεις του πιο όμορφου και ποικιλόμορφου πλανήτη στο σύμπαν. Για να εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε και να συνειδητοποιήσουμε την καταστροφή που επιφέρει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Και για όσους θέλουν να απολαύσουν τις τέλειες φωτογραφίες του Yann Athus-Bertrand ακόμα και στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή τους ας επισκεφθούν τη Γη από ψηλά ή τον καταπληκτικό ιστότοπο του δημιουργού με την υπέροχη μουσική υπόκρουση.
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος
Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 27.000.000 εκατομμύρια σκλάβοι, περισσότεροι απ’ οποιαδήποτε άλλη εποχή στην Ιστορία του ανθρώπου. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, στις ΗΠΑ μοναχά υπολογίζεται ότι πέφτουν θύματα trafficking περίπου 17.500 άνθρωποι ετησίως.
Με τον όρο δουλεία περιγράφεται κάθε κατάσταση αναγκαστικής εργασίας, συχνά χωρίς ανταμοιβή, υπό την απειλή σωματικής ή/και ψυχολογικής βίας από την οποία δεν μπορεί να απομακρυνθεί κάποιος, στερούμενος την ελευθερία του.
Σήμερα, οι περισσότεροι σκλάβοι εντοπίζονται στη Νότια Ασία, την Ινδία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και το Νεπάλ. Οι περισσότεροι από αυτούς εξαναγκάζονται να εργάζονται στη γεωργία, την εξόρυξη μετάλλων κ.α. Οι περισσότεροι σημερινοί δούλοι δεν έχουν πέσει θύματα trafficing.
Το ποσοστό της «κληρονομικής» σκλαβιάς, που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά είναι πολύ υψηλό ακόμα και σήμερα σε πολλές περιοχές του κόσμου, με 10-12 εκατ. σκλάβων να έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση από την γέννησή τους, λόγω κάποιου οικογενειακού χρέους. Οικογένειες που βρίσκονται σε ανάγκη, αναγκάζονται να δανειστούν χρήματα υπό τον όρο ότι θα υποθηκεύσουν το σώμα τους. Όμως με την λήψη του δανείου, αυτόματα πλέον δεν τους ανήκει ο εαυτός τους, κι έτσι η αποπληρωμή του χρέους δεν είναι εφικτή. Και το χρέος περνά από γενιά σε γενιά.
«Συναντήσαμε χιλιάδες οικογένειες, ακόμα και ολόκληρα χωριά που τελούν υπό καθεστώς σκλαβιάς, όλοι δουλεύουν για έναν άνθρωπο, από γενιά σε γενιά, ακόμα και για χρέος που δεν ξεπερνά τα 10 δολάρια» λέει ένας από τους πρωτοπόρους στην καταπολέμηση της σύγχρονης δουλείας και ιδρυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης Free The Slaves, Kevin Bales. Η οργάνωση έχει επιτύχει την απελευθέρωση χιλιάδων ανθρώπων από το ζυγό, σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Δεν έχει υπάρξει ούτε μία μέρα στην Αμερική, από την ανακάλυψή της μέχρι και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτή την πρόταση, χωρίς δουλεία» ο κ. Bales. Συντηρητικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για τουλάχιστον 50.000 δούλους στις σημερινές ΗΠΑ, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι γυναίκες που εξαναγκάζονται να εκδίδονται.
Η γεωργία στη Νότια Φλόριντα είναι ένας τομέας όπου ανθεί το δουλεμπόριο. Φτωχοί ανθρώποι δελεάζονται από την υπόσχεση μιας θέσης εργασίας και, συχνά με δικά τους έξοδα, μεταβαίνουν σε κάποια φυτεία όπου βρίσκονται υπό την απειλή όπλου να πρέπει να εργάζονται εξοντωτικές ώρες, χωρίς ανταμοιβή και δικαιώματα.
Το νομικό πλαίσιο για τη μετανάστευση στις ΗΠΑ δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν την υποδούλωση ανθρώπων. Για παράδειγμα, ένας νόμος του 1940 επιτρέπει στους καλλιεργητές και εργοστασιάρχες να κάνουν αίτηση για ειδική βίζα που επιτρέπει την είσοδο σε «φιλοξενούμενους εργαζόμενους». Λόγω έλλειψης επιθεωρητών, όμως, δεν ελέγχονται ποτέ οι συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται αυτοί οι άνθρωποι.
«Ελάχιστα από τα προϊόντα που φτάνουν στα χέρια μας δεν έχουν περάσει από τα χέρια ενός σκλάβου. Βαμβάκι, κακάο, ζάχαρη, ρούχα, ηλεκτρονικά, κινητά τηλέφωνα, ότι μπορείτε να φανταστείτε», λέει ο κ. Bales.
Πηγή: DemocracyNow.org , tvxs.gr
Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο, φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο. Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
Ντροπή μας..
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009
Νέα περίοδος επιμόρφωσης Β' επιπέδου
Δημοσιεύθηκε Ανακοίνωση - Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος προς τα Κέντρα
Στήριξης Επιμόρφωσης (Κ.Σ.Ε.) για την υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων κατά την
1η επιμορφωτική περίοδο (Οκτώβριος 2009 - Μάιος 2010) της Πράξης «Επιμόρφωση των
Εκπαιδευτικών για την Αξιοποίηση και Εφαρμογή των ΤΠΕ στη Διδακτική Πράξη» του Ε.Π.
«Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση».
Πατήστε εδώ για να δείτε το κείμενο της Πρόσκλησης που έχει δημοσιευθεί στην Πύλη Ενημέρωσης και Συνεργασίας Β' Επιπέδου: http://b-epipedo2.cti.gr
Στήριξης Επιμόρφωσης (Κ.Σ.Ε.) για την υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων κατά την
1η επιμορφωτική περίοδο (Οκτώβριος 2009 - Μάιος 2010) της Πράξης «Επιμόρφωση των
Εκπαιδευτικών για την Αξιοποίηση και Εφαρμογή των ΤΠΕ στη Διδακτική Πράξη» του Ε.Π.
«Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση».
Πατήστε εδώ για να δείτε το κείμενο της Πρόσκλησης που έχει δημοσιευθεί στην Πύλη Ενημέρωσης και Συνεργασίας Β' Επιπέδου: http://b-epipedo2.cti.gr
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Ελληνωνύμων ενεργός αφελληνισμός
Ένα εκπληκτικής σύλληψης άρθρο του φίλου Χρήστου Γιανναρά για την αλήθεια, τη χρησιμοθηρία, τους πολίτες, τη δημοκρατία, το νέο;; μουσείο της Ακρόπολης...
Συμφωνώ και επαυξάνω. Διαβάστε το.
"Το ζητείν απανταχού το χρήσιμον ήκιστα αρμόζει τοις μεγαλοψύχοις και ελευθερίοις", λέει ο Αριστοτέλης. Δεν ταιριάζει σε ελεύθερους και μεγαλόψυχους ανθρώπους να ζητάνε παντού τη χρησιμότητα, να αξιολογούν το κάθε τι κρίνοντας πρωταρχικά πόσο χρήσιμο είναι. Το πρωτείο της χρησιμότητας δηλώνει υποταγή στις ενστικτώδεις ορμές εγωτικής αυτοσυντήρησης, μικρόψυχη έγνοια ατομικής εξασφάλισης. Οχι ελευθερία από την αναγκαιότητα, όχι μεγαλοψυχία.
Στον γεωγραφικό χώρο που ορίζουν η ευρωπαϊκή και η ασιατική ακτή του Αιγαίου και το μεταξύ αρχιπέλαγος γεννήθηκε, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία, το αίτημα να έχει προτεραιότητα η αλήθεια και όχι η χρησιμότητα. Γεννήθηκε η κριτική σκέψη: Η ανάγκη των Ελλήνων να διακρίνουν το πραγματικό από την ψευδαίσθηση, την αλήθεια από το ψέμα, την έγκυρη γνώση από την υποκειμενική εντύπωση. Να ξεχωρίσουν τον αξιόπιστο («πιστόν») από τον αναξιόπιστο («άπιστον») λόγο. Γεννήθηκε η φιλοσοφία, η επιστήμη.
Να γίνει ξεκάθαρο: Η προτεραιότητα της αλήθειας και όχι της χρησιμότητας δεν ήταν για τους Ελληνες ηθική επιταγή, ιδεαλιστικό αιτούμενο. Ηταν ανάγκη, ανάγκη κοινή, δηλαδή εμπειρικά κοινωνούμενη. Μια ανθρώπινη συλλογικότητα σημαδεύει την Ιστορία όχι με ηθικοπλαστικές «αξίες» και ιδεαλιστικές στοχεύσεις, αλλά με την ιεράρχηση των αναγκών της – ποια ανάγκη έρχεται πρώτη και ποια δεύτερη. Πρώτη ανάγκη για τους Ελληνες, μέσα από διεργασίες αιώνων, αναδύθηκε το αίτημα της αλήθειας. Στη μεσαιωνική και νεώτερη Ευρώπη (ώς σήμερα) το αίτημα των Ελλήνων υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό, αλλά παραλλαγμένο σε ανάγκη για αποτελεσματικότητα, που είναι η αναιδέστερη μορφή χρησιμοθηρίας. Γι’ αυτό και η «επιστήμη» της Δύσης οδηγεί οπωσδήποτε στη χρησιμότητα, ακόμα και του Αουσβιτς ή της Χιροσίμα.
Η αλήθεια, όσο υπήρχε Ελληνισμός, ήταν από μόνη της το μέγιστο αγαθό και η κριτική αναζήτηση του αληθούς υπηρετούσε την κοινή ανάγκη να προσδιοριστεί τελικά η αλήθεια όχι ως γνώση μόνο, αλλά και ως ύπαρξη. Να προσδιοριστεί το αληθινά υπαρκτό (το «όντως ον»): αυτό που υπάρχει χωρίς περιορισμούς, μεταβολές, φθορά – αυτό που δεν πεθαίνει. Να προσδιοριστεί το πραγματικά υπαρκτό, γιατί ανάγκη του Ελληνα ήταν να μιμηθεί τον «τρόπο» ύπαρξης του όντως υπαρκτού: ανάγκη να «αθανατίζει» ο άνθρωπος, όπως είπε ο Πλάτων.
Αυτή η δεύτερη κοινή (εμπειρικά κοινωνούμενη) ανάγκη γέννησε το δεύτερο άλμα των Ελλήνων στην πανανθρώπινη Ιστορία: Αλμα μετάβασης από την «κοινωνίαν της χρείας» στην «κοινωνίαν του αληθούς» ή (με άλλη διατύπωση) από τη «φυσική κοινωνία» στην «πολιτική κοινωνία». Η «χρεία», η προτεραιότητα της χρησιμότητας, συγκροτεί κατά φυσική αναγκαιότητα (όχι κατ’ ελευθερίαν) τη συλλογική συμβίωση των ανθρώπων – με τον καταμερισμό της εργασίας και τις ανταλλακτικές σχέσεις κοινωνούνται οι βιοποριστικές ανάγκες, δημιουργείται η «φυσική κοινωνία». Με στόχο την κοινή πραγμάτευση του αληθούς, τη μίμηση του «τρόπου» της αθανασίας, γεννιέται η «πόλις», η «πολιτική κοινωνία»: μεταβάλλεται η αναγκαιότητα της συνύπαρξης σε ελεύθερο κοινό άθλημα να «αληθεύει» ο βίος, να είναι «κατ’ αλήθειαν» οι σχέσεις κοινωνίας.
Οι Ελληνες ονόμασαν «πόλιν» όχι τον αριθμητικά (ποσοτικά) διευρυμένο οικισμό, αλλά έναν άλλο «τρόπο» συλλογικότητας, θεσμικά και λειτουργικά ομόλογο του «αληθούς». Πιστοποιούσε η ελληνική εμπειρία ότι το αληθινά υπαρκτό στοιχείο της αισθητής πραγματικότητας (το άφθορο, αναλλοίωτο, αθάνατο) είναι ο δεδομένος και ανερμήνευτος «ξυνός» (κοινός) λόγος, η λογικότητα που προκαθορίζει το είδος και τις σχέσεις των υπαρκτών. Τα επιμέρους (ατομικά) υπαρκτά είναι φθαρτά, εφήμερα. Ομως, ο λόγος της μορφής και της δια-μόρφωσης των υπαρκτών είναι αιώνιος και αθάνατος, αυτός μεταβάλλει το σύμπαν σε «κόσμον» (κόσμημα) αρμονίας, ευταξίας, κάλλους.
Αυτή την κοσμιότητα των «κατά λόγον» και «ανά τον λόγον» σχέσεων, τον λόγο-τρόπο της αλήθειας και αθανασίας, θέλει να πραγματώσει η πολιτική κοινωνία, «ο μικρός της πόλεως κόσμος». Και η πραγμάτωση δεν είναι θέμα κοινής συμφωνίας («κοινωνικού συμβολαίου»), αλλά κοινού συνεχούς αθλήματος. «Πολίτης» είναι όποιος ελεύθερα δέχεται την τιμή να μετέχει στο άθλημα αληθείας που είναι η πολιτική. Την ευθύνη να τηρούνται οι όροι του αθλήματος την έχουν όλοι οι πολίτες, το «κράτος» (εξουσία - ευθύνη) το επιφορτίζεται όλος ο «δήμος» – το «πολίτευμα» (τρόπος λειτουργίας της «πόλεως») είναι «δημοκρατία».
Δυο ενδεικτικές συνέπειες έχει η τιμή να είσαι «πολίτης», μέτοχος του αθλήματος να αληθεύει ο βίος, του πολιτικού αθλήματος: Είναι αδιανόητο να θιγεί ή να κακωθεί το σώμα του πολίτη, αδιανόητη η σωματική βάσανος. Μαστιγώσεις, φραγγελώσεις, ακρωτηριασμοί, αυτονόητες σε εκείνους τους αιώνες ποινές, αποκλείονται στην ελληνική «πόλιν». Ο Σωκράτης καταδικάζεται από την Εκκλησία του Δήμου σε θάνατο (διότι και η δημοκρατία κάνει λάθη), αλλά δεν υπάρχει δήμιος να εφαρμόσει την ποινή: Θα πάρει μόνος του, ελεύθερα, να πιει το κώνιον ή θα φύγει από την πόλη.
Δεύτερη ενδεικτική συνέπεια: Οι πολίτες στη δημοκρατία δεν εκλέγονται στα θεσμικά αξιώματα, κληρώνονται. Οποιος έχει την τιμή να είναι πολίτης, είναι εξ ορισμού και ικανός για οποιοδήποτε αξίωμα - ευθύνη διαχείρισης των κοινών. Ούτε έχει σημασία το γεγονός ότι η πραγμάτωση της δημοκρατίας διήρκεσε ελάχιστες δεκαετίες, στην Αθήνα και μόνο. Την Ιστορία τη σημάδεψε η στόχευση των Ελλήνων, αυτή παραμένει πανανθρώπινο μέτρο και κριτήριο αποτίμησης των προτεραιοτήτων κάθε συλλογικότητας.
Βέβαια, το μέτρο - κριτήριο αλλοτριώθηκε, το καπηλεύτηκαν λαοί βαρβαρικοί χρησιμοθηρικών προτεραιοτήτων, κυρίως μετά την εξαφάνιση του Ελληνισμού από το ιστορικό προσκήνιο με την Τουρκοκρατία. Πόσοι καταλαβαίνουν σήμερα, στον διεθνή χώρο, ότι η «πολιτική» στοχεύει στον «κατ’ αλήθειαν» βίο, ότι η «δημοκρατία» προϋποθέτει άξονα μεταφυσικής αναζήτησης, ότι είναι άθλημα σχέσεων κοινωνίας, όχι «συμβόλαιο» για τη θωράκιση κάθε εγωτικής αυτονομίας.
Θεωρητικά, το ελλαδικό κρατίδιο που προέκυψε από την εξέγερση του 1821 θα μπορούσε να διασώσει, έστω και μόνο ως συνείδηση και μαρτυρία, την ειδοποιό διαφορά και ταυτότητα του Ελληνισμού μέσα στην Ιστορία. Ομως ποτέ δεν διδαχθήκαμε στην παιδεία του κρατιδίου, ούτε ως πληροφορία, τι σημαίνουν για την ανθρωπότητα τα δύο άλματα των κάποτε Ελλήνων: η γέννηση της κριτικής σκέψης και η ανάδυση της πολιτικής κοινωνίας.
Το ελλαδικό κρατίδιο είναι μια μιμητική απόφυση της Δύσης, δεν υπάρχει τίποτα ελληνικό στο ελλαδικό κρατίδιο – θεσμοί, παιδεία, Τέχνη, ατομική καλλιέργεια, όλα μεταπρατικά, όλα απομιμήσεις και πιθηκισμός. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουμε ανίδεοι, οι Ελληνώνυμοι του βαλκανικού νότου, που ένας Αμερικανοελβετός έστησε απέναντι από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης τη βλάσφημη νεοπλουτίστικη αναίδεια της χρησιμοθηρίας αρχιτεκτονημένη – ναι, απέναντι στο σύμβολο του μεταφυσικού στόχου της πολιτικής, τον Παρθενώνα.
Και είναι το αρχιτεκτόνημα του Ελβετού απολύτως συντονισμένο με την τεταρτοκοσμική μας «δημοκρατία».
Ευτυχείτε.
Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_247_12/07/2009_321944
Η δύναμη των blogs
Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη δύναμη των Blog (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=265464&dt=15/07/2009)
Η εκρηκτική λειτουργική σύζευξη (ή «διακλάδωση») μεταξύ πληροφορίας και διαδικτυακής τεχνολογίας ενέχει κρίσιμες διαστάσεις καθημερινής κοινωνικής επανάστασης. Η τεράστια, ανεξάντλητη και αναπόδραστη δύναμη των «weblogs» ή «blogs» (ελληνιστί ιστολόγια) γονάτισε και συνέτριψε τη στατική, ομοιογενοποιητική και μονόδρομη λογική της τηλεόρασης και της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Τα blogs δυνητικά αναταράσσουν τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας, αναστατώνουν, ετερογενοποιούν και αποσταθεροποιούν την κοινωνία, παράγοντας συνεχώς πολλαπλές «συνεργατικές αλήθειες» και μια «μεταβλητή κοινωνική γεωμετρία». Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο κοινωνικό από τα ίδια τα blogs!
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας το «ακροατήριο» (audience) αυτονομείται, απομαζικοποιείται, εξατομικεύεται και κινητοποιείται-ενεργοποιείται, κατά τρόπο διαλογικό-διαδραστικό, γνήσια δημοκρατικό και ουσιαστικά συμμετοχικό. Τώρα πλέον πολλοί επικοινωνούν με πολλούς και όχι ένας με έναν (π.χ. τηλέφωνο), ή ένας με πολλούς (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση): «Το Ιnternet δεν είναι μεγάφωνο, είναι συζήτηση» (J.D. Lasica). Το κλασικό δίπολο πομπός- δέκτης καταργείται, εφόσον όλοι μας γινόμαστε πομποί και δέκτες ταυτoχρόνως, συμβάλλοντας συνειδητά ή ασύνειδα στη «διαιώνιση της συζήτησης» (Ηans-Georg Gadamer).
Τα blogs καταδεικνύουν και αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κοινωνική δυναμική δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα ( τουλάχιστον έτσι μπορούμε πάντοτε να αποφεύγουμε τη μονοτονία και... να ελπίζουμε )! Η ηνιόχηση (δηλαδή, ο ολοκληρωτικός έλεγχος από τα πάνω ) της κοινωνικής δυναμικής, υπό τη μορφή λ.χ. μιας ορθολογιστικής «επιστημονικής κοινωνικής πολιτικής», φαντάζει απολύτως ανέφικτη. Η κοινωνική δυναμική ούτε ελέγχεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε περιστέλλεται. Το παραδοσιακό «θετικιστικό» όραμα της γραφειοκρατικής «κοινωνικής μηχανικής» (κατά τον Αuguste Comte) είναι πέρα για πέρα άπιαστο, ανεδαφικό και ουτοπικό. Για να ακριβολογούμε, αποτελεί μια γιγαντιαία φενάκη.
Μετά τη ραγδαία ανάπτυξη και διείσδυση του ευρυζωνικού Ιnternet, οι κοινωνικές πραγματικότητες παράγονται διαρκώς με ταχύτατους ρυθμούς. Πιο συγκεκριμένα, με την αθόρυβη έλευση του λεγόμενου «κοινωνικού ιστού» («social web» ή «web 2.0») δημιουργείται ταχύτατα ένα εντελώς ρευστό και αποκεντρωμένο ή ά-κεντρο παγκόσμιο «δυνητικό σύστημα» (ένα αχανές και αδόμητο σύστημα αυτο-οργανούμενων, αυτο-ρυθμιζόμενων και αυτο-εξελισσόμενων δυνητικών κοινοτήτων), το οποίο ορθώνεται καθημερινά ενάντια στο αυταρχικό, μονολογικό, αυστηρά κεντροποιημένο σύστημα της τηλεόρασης και τα απρόσωπα «μαζικά» ακροατήριά της.
Θεωρητικά, μια επικοινωνιακή συνθήκη σύμφωνα με την οποία απλώς όλοι μιλούν με όλους συνεπάγεται την απόλυτη σταθερότητα του συστήματος και την προβλέψιμη περιοδική αναπαραγωγή της κοινωνικής τάξης (μια κατάσταση δηλαδή μονότονης, ανιαρής και βαρετής κοινωνικής ισορροπίας ). Στην πραγματικότητα όμως, εντός του κυβερνοχώρου πολλοί μιλούν με πολλούς (πέρα από προκαθορισμένα δίπολα), δημιουργώντας ακατάπαυστα τοπικότητες και, άρα, εγγενώς πολύπλοκες συνθήκες ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνικής δομής (online και offline).
Φυσικά, μιλάμε εδώ για νέες εναλλακτικές δυνατότητες κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής, οι οποίες, ως εκ της φύσεώς τους, είναι μη γραμμικές και μη προβλέψιμες. Το σίγουρο είναι ότι το ταξίδι στην αχανή «χώρα του blogistan» θα συνεχίσει να μας γοητεύει, να μας συναρπάζει και να μας επιφυλάσσει σημαντικές εκπλήξεις, καινοτομίες και ανατροπές ( for better or for worse... )!
Ο κ. Χ. Τσέκερης είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας στην Αστυνομική Ακαδημία και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η εκρηκτική λειτουργική σύζευξη (ή «διακλάδωση») μεταξύ πληροφορίας και διαδικτυακής τεχνολογίας ενέχει κρίσιμες διαστάσεις καθημερινής κοινωνικής επανάστασης. Η τεράστια, ανεξάντλητη και αναπόδραστη δύναμη των «weblogs» ή «blogs» (ελληνιστί ιστολόγια) γονάτισε και συνέτριψε τη στατική, ομοιογενοποιητική και μονόδρομη λογική της τηλεόρασης και της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Τα blogs δυνητικά αναταράσσουν τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας, αναστατώνουν, ετερογενοποιούν και αποσταθεροποιούν την κοινωνία, παράγοντας συνεχώς πολλαπλές «συνεργατικές αλήθειες» και μια «μεταβλητή κοινωνική γεωμετρία». Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο κοινωνικό από τα ίδια τα blogs!
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας το «ακροατήριο» (audience) αυτονομείται, απομαζικοποιείται, εξατομικεύεται και κινητοποιείται-ενεργοποιείται, κατά τρόπο διαλογικό-διαδραστικό, γνήσια δημοκρατικό και ουσιαστικά συμμετοχικό. Τώρα πλέον πολλοί επικοινωνούν με πολλούς και όχι ένας με έναν (π.χ. τηλέφωνο), ή ένας με πολλούς (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση): «Το Ιnternet δεν είναι μεγάφωνο, είναι συζήτηση» (J.D. Lasica). Το κλασικό δίπολο πομπός- δέκτης καταργείται, εφόσον όλοι μας γινόμαστε πομποί και δέκτες ταυτoχρόνως, συμβάλλοντας συνειδητά ή ασύνειδα στη «διαιώνιση της συζήτησης» (Ηans-Georg Gadamer).
Τα blogs καταδεικνύουν και αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κοινωνική δυναμική δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα ( τουλάχιστον έτσι μπορούμε πάντοτε να αποφεύγουμε τη μονοτονία και... να ελπίζουμε )! Η ηνιόχηση (δηλαδή, ο ολοκληρωτικός έλεγχος από τα πάνω ) της κοινωνικής δυναμικής, υπό τη μορφή λ.χ. μιας ορθολογιστικής «επιστημονικής κοινωνικής πολιτικής», φαντάζει απολύτως ανέφικτη. Η κοινωνική δυναμική ούτε ελέγχεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε περιστέλλεται. Το παραδοσιακό «θετικιστικό» όραμα της γραφειοκρατικής «κοινωνικής μηχανικής» (κατά τον Αuguste Comte) είναι πέρα για πέρα άπιαστο, ανεδαφικό και ουτοπικό. Για να ακριβολογούμε, αποτελεί μια γιγαντιαία φενάκη.
Μετά τη ραγδαία ανάπτυξη και διείσδυση του ευρυζωνικού Ιnternet, οι κοινωνικές πραγματικότητες παράγονται διαρκώς με ταχύτατους ρυθμούς. Πιο συγκεκριμένα, με την αθόρυβη έλευση του λεγόμενου «κοινωνικού ιστού» («social web» ή «web 2.0») δημιουργείται ταχύτατα ένα εντελώς ρευστό και αποκεντρωμένο ή ά-κεντρο παγκόσμιο «δυνητικό σύστημα» (ένα αχανές και αδόμητο σύστημα αυτο-οργανούμενων, αυτο-ρυθμιζόμενων και αυτο-εξελισσόμενων δυνητικών κοινοτήτων), το οποίο ορθώνεται καθημερινά ενάντια στο αυταρχικό, μονολογικό, αυστηρά κεντροποιημένο σύστημα της τηλεόρασης και τα απρόσωπα «μαζικά» ακροατήριά της.
Θεωρητικά, μια επικοινωνιακή συνθήκη σύμφωνα με την οποία απλώς όλοι μιλούν με όλους συνεπάγεται την απόλυτη σταθερότητα του συστήματος και την προβλέψιμη περιοδική αναπαραγωγή της κοινωνικής τάξης (μια κατάσταση δηλαδή μονότονης, ανιαρής και βαρετής κοινωνικής ισορροπίας ). Στην πραγματικότητα όμως, εντός του κυβερνοχώρου πολλοί μιλούν με πολλούς (πέρα από προκαθορισμένα δίπολα), δημιουργώντας ακατάπαυστα τοπικότητες και, άρα, εγγενώς πολύπλοκες συνθήκες ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνικής δομής (online και offline).
Φυσικά, μιλάμε εδώ για νέες εναλλακτικές δυνατότητες κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής, οι οποίες, ως εκ της φύσεώς τους, είναι μη γραμμικές και μη προβλέψιμες. Το σίγουρο είναι ότι το ταξίδι στην αχανή «χώρα του blogistan» θα συνεχίσει να μας γοητεύει, να μας συναρπάζει και να μας επιφυλάσσει σημαντικές εκπλήξεις, καινοτομίες και ανατροπές ( for better or for worse... )!
Ο κ. Χ. Τσέκερης είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας στην Αστυνομική Ακαδημία και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Μαθητικός ηλεκτρονικός υπολογιστής
Ανακοινώθηκε κι επίσημα σήμερα απ τον υπ. Παιδείας Αρη Σπηλιωτόπουλο, η επιδότηση όλων των μαθητών της Α Γυμνασίου για να αγοράσουν μαθητικό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Οι μαθητές με ένα κουπόνι (450 ευρώ), το οποίο θα τους χορηγεί το σχολείο θα προμηθεύονται τον υπολογιστή, ο οποίος θα είναι συγκεκριμένου τύπου .
Έτσι, μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας στις 31 Οκτωβρίου, 126.000 μαθητές της Α’ Γυμνασίου θα διαθέτουν τον δικό τους προσωπικό μαθητικό ηλεκτρονικό υπολογιστή για χρήση και στο σχολείο και στο σπίτι. Ο υπολογιστής αυτός είναι κατάλληλος για μαθητές και θα περιλαμβάνει προεγκατεστημένα μαθήματα και βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ προβλέπει ελεγχόμενη πλοήγηση στο διαδίκτυο. Επιπλέον θα διανεμηθούν 5.000 διαδραστικοί πίνακες, οι οποίοι θα προσφέρουν απεριόριστες εκπαιδευτικές δυνατότητες στους μαθητές. Διδασκαλία
Τον υπολογιστή θα φέρουν μαζί τους στο σχολείο οι μαθητές για τη διδασκαλία δύο μαθημάτων τα οποία θα διδάσκονται και με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή .
Οι μαθητές θα διδάσκονται και με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή δύο από τα παρακάτω τέσσερα (4) που ορίστηκαν, με βάση τα δεδομένα που προέκυψαν από πρόσφατη έρευνα του ΥΠ.Ε.Π.Θ. στην εκπαιδευτική κοινότητα, και τα οποία θεωρούνται ως εκπαιδευτικά προσφορότερα:
i. Γεωγραφία
ii. Ιστορία
iii. Βιολογία / Φυσικές Επιστήμες
iv. Μαθηματικά
2. Τα τμήματα της διδακτέας ύλης, η διδασκαλία των οποίων θα γίνεται με τη χρήση του ηλεκτρονικού
υπολογιστή, θα επιλέγονται από τους διδάσκοντες με κριτήριο την καταλληλότητα του συγκεκριμένου διδακτικού μέσου για την επίτευξη καλύτερου εκπαιδευτικού αποτελέσματος και σε ποσοστό μέχρι 30% του συνόλου της διδακτέας ύλης. Στα επόμενα σχολικά έτη ο αριθμός των μαθημάτων και του ποσοστού της διδακτέας ύλης είναι δυνατόν να αυξηθεί, εφόσον κριθεί σκόπιμο, μετά την αξιολόγηση του πρώτου έτους εφαρμογής της εν λόγω δράσης.
3. Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. θα χορηγεί, κάθε χρόνο, αρχής γενομένης από το σχολικό έτος 2009−2010, ικανό αριθμό φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών στα Γυμνάσια όλης της χώρας πριν από την έναρξη του διδακτικού έτους, έτσι ώστε κάθε μαθητής της Α΄ τάξης του Δημόσιου Γυμνασίου να εξοπλίζεται με ένα φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον οποίο θα χρησιμοποιεί και τα επόμενα δυο χρόνια στη σχολική αίθουσα και του οποίου την κατοχή θα διατηρεί και μετά την αποφοίτησή του.
Παράλληλα, θα διατίθεται και αριθμός φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών, που θα χρησιμοποιούνται από τους εκπαιδευτικούς που θα διδάσκουν στην Α΄ Γυμνασίου.
4. Το διδακτικό υλικό που θα χρησιμοποιείται, θα είναι το ψηφιακό υλικό που έχει στη διάθεσή του το ΥΠ.Ε.Π.Θ. (εκπαιδευτικό λογισμικό, εφαρμογές λογισμικού, σενάρια, κ.λπ.) και το οποίο θα αναπροσαρμόζεται και θα εμπλουτίζεται όπου χρειάζεται.
5.. Οι εκπαιδευτικοί που θα διδάσκουν τα μαθήματα με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή θα είναι εκπαιδευτικοί της αντίστοιχης προς τα ανωτέρω μαθήματα ειδικότητας, που κατέχουν επιπλέον την πιστοποίηση του προγράμματος επιμόρφωσης Β΄ Επιπέδου εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) στην Εκπαίδευση.
Ελλείψει των ανωτέρω εκπαιδευτικών, μπορούν να διδάσκουν τα μαθήματα και εκπαιδευτικοί που κατέχουν γνώση πληροφορικής και χειρισμού Η/Υ, όπως αυτή ορίζεται στις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 26 του π.δ. 50/2001 (ΦΕΚ 39 Α΄), όπως αυτή τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με την παρ. 16 του άρθρου μόνο του π.δ. 347/2003 (ΦΕΚ 315 Α΄) και την παρ. 4 του άρθρου μόνο του π.δ. 44/2005 (ΦΕΚ 63 Α΄). Το εκπαιδευτικό προσωπικό που θα συμμετάσχει στη δράση θα προτείνεται, κατόπιν
εκδήλωσης ενδιαφέροντος των εκπαιδευτικών, από το Διευθυντή της Σχολικής Μονάδας και θα εγκρίνεται από το Σύλλογο διδασκόντων και την οικεία Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
6.. Η χρηματοδότηση υλοποίησης του έργου θα ενταχθεί στο Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, [«Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς» (Ε.Σ.Π.Α.)], στο πλαίσιο σχεδιασμού του αναπτυξιακού προγράμματος περιόδου 2007−2013 για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων και δομών εκπαίδευσης.
7.. Τα όργανα και οι διαδικασίες συντονισμού και υλοποίησης του ως άνω προγράμματος και κάθε άλλη λεπτομέρεια, θα οριστούν με νεότερες αποφάσεις του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δεν είμαστε αόρατοι
