Με αφορμή το άρθρο «Πώς οι μαθητές μας αντιλαμβάνονται τη σχολική πραγματικότητα» που αναρτήθηκε στο blog μας την Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2009 θα ήθελα να εκφράσω δημόσια κάποιες απόψεις μου που αφορούν στις συγκρίσεις, που πολλές φορές αβασάνιστα γίνονται από πολλούς, ανάμεσα στα Φροντιστήρια και στα Δημόσια Σχολεία.
Λοιπόν, ας βάλουμε κάποτε τα πράγματα στη θέση τους, και ας πάψουμε επιτέλους να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα...
Τι σχέση έχει το Φροντιστήριο με το Δημόσιο Σχολείο; Φροντιστήριο σημαίνει περιορισμένος αριθμός μαθητών, ίσης και ίδιας περίπου ικανότητας και επίδοσης ανά τμήμα, και κυρίως εθελοντική και συνειδητή φοίτηση! Δημόσιο Σχολείο σημαίνει πολύ μεγαλύτερος αριθμός μαθητών ανά τάξη, mixed ability classes- δηλαδή τάξεις με μαθητές διαφορετικών επιπέδων και στόχων, και οπωσδήποτε φοίτηση υποχρεωτική…
Οι βασικές, βέβαια, διαφορές που θέλω να επισημάνω είναι πολύ μεγαλύτερες. Σκοπός και στόχος του Φροντιστηρίου είναι, απλά, να δώσει συγκεκριμένες γνώσεις - μασημένη τροφή - που θα βοηθήσει τον υποψήφιο φοιτητή να πετύχει την είσοδό του σε κάποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Το Φροντιστήριο δεν είναι Σχολείο...Δεν παρέχει ΠΑΙΔΕΙΑ.
Ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου είναι τελείως διαφορετικός, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι...Πάνω από όλα, Σχολείο σημαίνει ΠΑΙΔΕΙΑ, -κοινωνικοποίηση, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, αλτρουισμός, πνευματική ανάταση, κριτική σκέψη, γνώσεις...- Οι γνώσεις από μόνες τους, όπως παρέχονται από τα φροντιστήρια, δεν συνιστούν ΠΑΙΔΕΙΑ αν δεν συνοδεύονται από όλες τις άλλες συνιστώσες! Το Δημόσιο Σχολείο στοχεύει στην ΠΑΙΔΕΙΑ μάλλον, παρά στη στείρα παροχή «χρηστικών» και μόνο γνώσεων, γνώσεις πολλές φορές άχρηστες ή και λαθεμένες.
Έχει αδυναμίες το Δημόσιο Σχολείο, και δεν αντιλέγει κανείς γι αυτό... Ωστόσο όταν αποφασίσουμε να το αξιοποιήσουμε σωστά, όταν θελήσουμε να του προσδώσουμε την πρέπουσα θέση και αίγλη που του αρμόζει, όταν το προσανατολίσουμε προς τον παράγοντα Άνθρωπο, τότε θα ευτυχήσουμε να έχουμε ένα Σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όλων μας, αλλά κυρίως εκείνων που το πιστεύουν και το αγαπούν! Θα είναι ο παράγοντας εκείνος που θα πλάθει χαρακτήρες, θα αφυπνίζει συνειδήσεις, θα αμφισβητεί, θα αντιμάχεται το σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, θα είναι η Αναγέννηση και όχι ο Μεσαίωνας…Αυτός είναι, κατά την άποψή μου, ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου, και έτσι θα πρέπει να τον αντιλαμβανόμαστε όλοι, κυρίως εμείς που εμπλεκόμαστε ενεργά στη λειτουργία του, εμείς που μοχθούμε ειλικρινά γi' αυτό, που καθημερινά δίνουμε μάχες κάτω από αντίξοες, πολλές φορές, συνθήκες μέσα και έξω από την τάξη για την υλοποίηση των στόχων του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου