Κάντο όπως οι Γάλλοι

Εδώ και μέρες η Γαλλία απεργεί για να μην περάσει το ασφαλιστικο του Σαρκοζί. Οι χώροι δουλειάς είναι νεκροί αλλά οι δρόμοι σφύζουν από ζωή. Οι εργαζόμενοι στον Πύργο του Άιφελ έκλεισαν την πρόσβαση στο σήμα κατατεθέν και μεγαλύτερο αξιοθέατο της γαλλικής πρωτεύουσας. Και δεν έχουν κλείσει μόνον τον Πύργο του Άιφελ (ύβρις ανάλογη του αποκλεισμού της Ακροπόλεως), αλλά και τα τρένα και τα διυλιστήρια και τα αεροδρόμια και τα πάντα. Και το κάνουν με προετοιμασία, με μέθοδο, με συνεννόηση των συνδικάτων και συνεργασία ανάμεσα στους απεργούς ώστε η κυβέρνηση να μην μπορεί να κάνει τίποτα, να μην μπορεί να βγάλει τις απεργίες τους (κατ' αναλογίαν) "παράνομες και καταχρηστικές". Π.χ., προχθές μέχρι τις 3 το μεσημέρι οι οδηγοί των φορτηγών και οι εργάτες στα τρένα είχαν κλείσει βασικούς δρόμους γύρω από τις αποθήκες πετρελαίου στο Φροντινιάν. Όταν τους διέλυσε πια η αστυνομία το μεσημέρι στις 3, ξεκίνησαν απεργία οι εργαζόμενοι στις αποθήκες και τα φορτηγά της εταιρείας κι έτσι δεν κινήθηκαν καθόλου καύσιμα.
Στους δρόμους έχουν βγει και οι μαθητές και οι φοιτητές. Η Εθνική Ένωση Λυκείων (UNL) έχει καταμετρήσει περισσότερα από 850 λύκεια που βρίσκονται σε κινητοποίηση, από τα οποία 550 είναι κατειλημμένα, ανάμεσά τους και τα μεγαλύτερα λύκεια του Παρισιού.
Σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν εδώ, ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν περνά στη Γαλλία. Κι ας μιλάνε και εκεί τα ΜΜΕ για "ανευθυνότητα", "ανωριμότητα", για τη "Γαλλία πρωταθλήτρια των πρόωρων συντάξεων". Οι μεγάλοι δεν θέλουν να γίνουν βαμπίρ και οι νέοι δεν θέλουν να γίνουν κανίβαλοι. Το σύνθημα που δονεί τις διαδηλώσεις των εκατομμυρίων εργαζομενων και ξεσηκώνει δεκάδες γαλλικές πόλεις είναι: "Σύνταξη στα 60, δουλειά για τα παιδιά μας".
Οι Γάλλοι εργαζόμενοι και οι νέοι από την πρόσφατη πείρα τους γνωρίζουν ότι οι νόμοι κρίνονται τελικά στην κοινωνία, στις διαδικασίες της, στους δρόμους και δηλώνουν ότι δεν θα σταματήσουν και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου (ήδη έχει αναβληθεί). Θα συνεχίσουν για να πέσει ο νόμος, όπως συνέβη και με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης πριν από μερικά χρόνια.
Ανάλογη νικηφόρα εμπειρία είχαμε και στην Ελλάδα με το νομοσχέδιο Γιαννίτση. Γι' αυτό οι "οι κεκορεσμένοι" της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που διαπίστωσαν "απεργιακή κόπωση" και ανυπαρξία διακυβεύματος μετά την ψήφιση του Μνημονίου, δεν είναι σε θέση να εμπνεύσουν αγώνες και να εκφράσουν τη λαϊκή αγανάκτηση.
Πηγή: Αυγή 20-10-2010

Το παρήγορο είναι ότι κάποιοι αντιδρούν σε αντίθεση με κάποιους που απλώς γκρινιάζουν από τον καναπέ του σπιτιού τους....